អតីត​យុទ្ធជន​ពិការ​ក្នុង​សមរភូមិ៖ ក្រ​ហើយ គេ​យក​ដី​ទៀត!

បុរសម្នាក់ជាយោធិនពិការ ដែលធ្លាក់ខ្លួនពិការនៅក្នុងសមរភូមិ បានតស៊ូរស់នៅក្នុងវត្តស្ទឹងមានជ័យ រាជធានី​ភ្នំពេញ ទាំងត្រដាបត្រដួស ព្រោះតែលោកចង់បាន នូវដីរបបដែលគេចែកឱ្យ ប៉ុន្តែត្រូវបាន​អ្នកមាន​អំណាច​យក​ទៅ​លក់​ឱ្យ​អ្នក​ដទៃ។
Loading...
  • ដោយ: ប្រាថ្នា ដោយ ប្រាថ្នា (ទាក់ទង៖ [email protected] ) - ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី០៦ តុលា ២០១៤
  • កែប្រែចុងក្រោយ: October 07, 2014
  • ប្រធានបទ: ដីធ្លី
  • អត្ថបទ: មានបញ្ហា?
  • មតិ-យោបល់

«អ្នកខំតស៊ូរំដោះជាតិរំដោះទឹកដី ស្នេហាជាតិ​ស្នេហា​ទឹកដី ចុង​ក្រោយ​គេ​ធ្វើ​បាប ខ្ញុំ​ក៏​សុខ​ចិត្ត​ស្លាប់​ទៅ​ចុះ ពីព្រោះ​ខ្ញុំ​សល់​ពី​ខ្មោច​ហើយ» នេះ​ជា​ការ​លើក​ឡើង​ទាំង​អួល​អាក់ របស់​លោក សូ ផាត យោធិន​ពិការម្នាក់​ដែល​​ពិការ​ជើង​​ត្រឹម​ភ្លៅ​ទាំង​សង​ខាង មក​ពី​ភូមិ​អូរអម្ពិល ឃុំ​ទួលពង្រ ស្រុក​ម៉ាល័យ ខេត្ត​បន្ទាយ​មាន​ជ័យ។ លោក​បាន​ស្រវេ​ស្រវា ឡើង​មក​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ទាំង​ត្រដរ ដើម្បី​សុំ​ឱ្យ​លោក​នាយករដ្ឋមន្រ្តី ហ៊ុន សែន ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ដី​របប របស់​លោក​ដែល​រដ្ឋ​បាន​ចែក​ឱ្យ ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​បាន​គេ​យក​ទៅ​លក់​ឱ្យ​ជន​ទី​បី។

លោក​ថ្លែង​ទាំង​តួច​ចិត្ត​ទៀត​ថា មិន​គួរ​ណា​លោក​ខំ​លះ​បង់ ទាំង​កម្លាំង​កាយ​ចិត្ត នៅ​ក្នុង​សមរភូមិ ប៉ុន្តែ​ផល​ដែល​តប​ស្នង​មក​វិញ បាន​ត្រឹម​តែ​ជីវភាព​រក​ព្រឹក​ខ្វះ​ល្ងាច ហើយ​ដី​ត្រូវ​គេ​យក​ទៀត តែ​គ្មាន​អ្នកណា​​ជួយ​​ដោះ​ស្រាយ​ឱ្យ។ «ខ្ញុំ​តូច​ចិត្ត​ជា​ទី​បំផុត បើសិន​ណា​រាជ​រដ្ឋាភិបាល​ឃើញ​ហើយ​ដឹង​លឺ​ហើយ ត្រូវ​តែ​​ជួយ​ដោះ​ស្រាយ​​ដី​ធ្លី​ឱ្យ​បាន​ឆាប់ៗ​ផង ពីព្រោះ​ថា​ខ្ញុំ​រស់​នៅ​វេទនា​ណាស់ រស់​ជ្រក​កោន​ជា​មួយ​​លោក(សង្ឃ)​ក៏​ពិបាក ហើយ​​អត់​​មាន​​ថវិការ​សម្រាប់​ហូបចុក ហើយ​អ្វីៗ​ក៏​ខ្វះខាត​ទាំង​អស់»។

ទោះបីជាយ៉ាងណា អតីតយុទ្ធជនក្រីក្ររូបនេះបានតាំងចិត្តថា ប្រសិនគ្រប់ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធទាំងអស់​ មិន​ដោះ​ស្រាយបញ្ហាឱ្យដីលោកវិញទេនោះ លោកនឹងនៅទាមទារនៅរាជធានីភ្នំពេញជារៀងរហូត។ ភាពសោក​សង្រេង បានបន្តកើតមាននៅលើ ទឹកមុខលោក ជាមួយនឹងពាក្យសម្ដីថា៖ «ទោះបីជាទៅវិញ ក៏មិនដឹងទៅ​ធ្វើអីដែរ ពីព្រោះថាខ្ញុំតស៊ូមក មានតែដីរបបប៉ុណ្ណោះ ហើយបើគេយកដីខ្ញុំទៀត តើកូនប្រពន្ធខ្ញុំវេទនា​យ៉ាង​ម៉េចគេ​យក​ដីអស់។ (...) ហើយកូនសួរថា ឪឯងតស៊ូនឹងគេដែរ ហើយឯណាដីអត់មានដីនឹងគេផង ចុះគេ​ឯ​ណោះ​ហេតុអី​ដីច្រើនម៉េស?»

លោករៀបរាប់រំលឹកឡើងវិញ ពីមូលហេតុ ដែលធ្វើឱ្យជីវិតលោកផ្លាស់ប្ដូរ ក្លាយជាជនពិការ​ជើងទាំងសង​ថា​ដោយសារដើរជានមីន ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩៨៧ ពេលដែលលោកនៅក្នុងសមរភូមិ ក្នុងថានៈលោក ជាទាហាន​ឲ្យ​កង​ពល​លេខ៤៥០។ លោកនិយាយទៀតថា លោកបានចូលបម្រើកងទ័ព តាំងពីឆ្នាំ១៩៧៩ មកម្លេះ។

មានកូន៦នាក់នៅក្នុងបន្ទុក បុរសពិការជើងត្រឹមភ្លៅ សូ ផាត បានរៀបរាប់បន្តថា កូនរបស់លោក​ទាំងអស់​មិន​បានចូលសិក្សាដូចកូនអ្នកដទៃនោះទេ ដោយសាតែជីវភាពក្រីក្រខ្លាំងពេល។ សម្រាប់លោកផ្ទាល់​បាន​បាត់​បង់​ដីអស់៥ហិចតា។

ចំពោះការមិនយកចិត្តទុកដាក់ ចំពោះយោធិនពិការ ដែលបានលះបង់រាងកាយ ឬជីវិតនៅសមរភូមិនេះ ត្រូវ​បានមជ្ឈដានទូទៅ រិះគន់ដាក់បន្ទុកខ្លាំងក្លា ទៅលើរដ្ឋាភិបាលរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ដែល​ជារឿយៗតែងតែអួងអាងថា ពួកខ្លួនជាអ្នករំដោះប្រទេសកម្ពុជា ឲ្យរួចពីរបបអាវខ្មៅ ប៉ុលពត និង​ពួកខ្លួនមាន​នយោបាយយ៉ាង«សម្បូរបែប» ក្នុងការជួយឧបត្ថម្ភក្រុមអតីតយុទ្ធជនទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែបើក្រឡេកភ្នែក​ទៅ​មើលស្ថានភាពជីវិត របស់យោធិនមួយចំនួនធំវិញ ពួកគេបែរជាកំពុងរស់ ប្រៀបដូចជាសត្វធាតុ អ្នកខ្លះ​ត្រូវ​ដើរសុំទានគេដើម្បីបំពេញក្រពះ ហើយអ្នកខ្លះទៀតរស់នៅ​យ៉ាងវេទនា ជាមួយជីវភាពក្រីក្រតោក​យ៉ាក​លំបាក​ក្រៃលែង៕

Loading...

អត្ថបទទាក់ទង


មតិ-យោបល់


ប្រិយមិត្ត ជាទីមេត្រី,

លោកអ្នកកំពុងពិគ្រោះគេហទំព័រ ARCHIVE.MONOROOM.info ដែលជាសំណៅឯកសារ របស់ទស្សនាវដ្ដីមនោរម្យ.អាំងហ្វូ។ ដើម្បីការផ្សាយជាទៀងទាត់ សូមចូលទៅកាន់​គេហទំព័រ MONOROOM.info ដែលត្រូវបានរៀបចំដាក់ជូន ជាថ្មី និងមានសភាពប្រសើរជាងមុន។

លោកអ្នកអាចផ្ដល់ព័ត៌មាន ដែលកើតមាន នៅជុំវិញលោកអ្នក ដោយទាក់ទងមកទស្សនាវដ្ដី តាមរយៈ៖
» ទូរស័ព្ទ៖ + 33 (0) 98 06 98 909
» មែល៖ [email protected]
» សារលើហ្វេសប៊ុក៖ MONOROOM.info

រក្សាភាពសម្ងាត់ជូនលោកអ្នក ជាក្រមសីលធម៌-​វិជ្ជាជីវៈ​របស់យើង។ មនោរម្យ.អាំងហ្វូ នៅទីនេះ ជិតអ្នក ដោយសារអ្នក និងដើម្បីអ្នក !
Loading...